MIJN VERHAAL

Mijn leven begon al vroeg met uitdagingen. Tijdens mijn basisschooljaren had ik te maken met pesten en mijn middelbare schooltijd werd getekend door seksueel misbruik. Komend uit een gezin waar emoties nauwelijks besproken werden, leerde ik al vroeg het gevoel kennen van er alleen voor staan en isolement. Overleven was een kwestie van doorzetten en vluchten voor de emoties die bij deze gebeurtenissen kwamen kijken.

Ik belandde in het fanatieke supportersleven van een voetbalclub: een wereld waar niet gepraat werd maar gevochten en recreatief drugsgebruik normaal was. Ik deed pogingen tot het volgen van een opleiding, maar kon mijn draai niet vinden. Diep van binnen was ik doodongelukkig. Geconfronteerd met mijn eigen negatieve zelfbeeld, vond ik een uitlaatklep in sport en fitness, waar ik uiteindelijk wel succesvol een opleiding afrondde en een carrière in startte.

Maar ook hier ging ik tot extremen en werd anabolengebruik eerder de regel dan uitzondering. Zelfs toen ik werd geconfronteerd met darmkanker en bestraling kreeg, bleef ik naar de sportschool gaan en gebruiken. Alles om maar niet thuis te zitten met dat gevoel, met een depressie en suïcidale gedachten tot gevolg. Desondanks wierp de stabiliteit van de gemaakte afspraken met mezelf rondom het trainen en het richten van aandacht op mezelf zijn vruchten af. Mijn mentale staat verbeterde.

Na jaren van het onderdrukken van emoties deelde ik voor het eerst mijn verhaal over misbruik met mijn omgeving. Ik werd het zat om alles alleen te dragen en besloot te stoppen met vluchten en te gaan vechten. Ook kreeg ik behoefte aan een vaste relatie in plaats van continu op zoek te zijn naar meer en andere vrouwen. Het onbesprokene bespreekbaar maken werd een keerpunt en gaf perspectief op een gelukkig en succesvol leven.

Dus toen het noodlot opnieuw insloeg met de diagnose blaaskanker en de geboorte van een stilgeboren kind, had ik de mentale weerbaarheid en handvatten om deze keer wél openlijk over deze gebeurtenissen te praten en steun te zoeken bij mijn omgeving. Deze periodes waren allesbehalve makkelijk, maar ik sloeg mij er een stuk beter doorheen dan voorheen. Want ik wist nu waarvoor ik vocht: voor mezelf, voor mijn naasten en voor hetgeen dat ik wil nalaten.

Dit, samen met het praten over onderwerpen die vaak onbesproken blijven, heeft mij, en de mensen om mij heen, ontzettend veel gebracht. Na het volgen van verschillende opleidingen zet ik nu mijn kennis en vaardigheden in om anderen te helpen dezelfde positieve gevolgen te ervaren. Het leven heeft nu eenmaal ups en downs, en iedereen heeft zijn of haar eigen hoogte- en dieptepunten. Maar door samen te bouwen aan een legacy van veerkracht, moed en authentieke verbinding, zorgen we voor een leven dat de moeite waard is om voor te vechten.